ولادت امام حسنمجتبی (ع) در 15 رمضان سال سوم هجری در مدینه منوره واقع شد. ایشان نخستین فرزند امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) هستند و به عنوان دومین امام شیعیان شناخته می‌شوند.
ولادت امام حسن(ع) در فضایی معنوی و نورانی شکل گرفت که خود نشانه‌ای از مقام و منزلت بالای ایشان در پیشگاه خداوند و در میان مسلمانان است.
امام حسن(ع) از همان کودکی به دلیل ویژگی‌های اخلاقی و معنوی‌اش مورد محبت و احترام خاصی قرار گرفت.
ایشان به عنوان «حسن» به معنای نیکو و «مجتبی» به معنای برگزیده نام‌گذاری شدند، که هر دو نام بیانگر خصائل نیکوی ایشان هستند.
حیات امام حسن(ع) پر از درس‌ها و آموزه‌های مهمی‌است که زندگی ایشان را به الگوی مناسبی برای مسلمانان تبدیل می‌کند.
ایشان با وجود جنگ‌ها و مشکلات سیاسی زمان خود، همواره به وزن‌های اخلاقی و انسانی پایبند بودند و تلاش کردند تا جوامع اسلامی‌را به سوی صلح، دوستی و برادری هدایت کنند.
شهادت امام حسن(ع) در کربلا و بصیرت ایشان در دوران خلافت یزید جذابیت و عظمت شخصیتی ایشان را بیشتر می‌کند.
ولادت ایشان به عنوان نماد صلح و محبت بین مسلمانان باید مورد توجه قرار گیرد و به عنوان الگوی رفتاری در زندگی روزمره پیروان ایشان تجلی یابد.
در نهایت، ولادت امام حسنمجتبی (ع) فرصتی است برای یادآوری فضایل اخلاقی، صلح‌طلبی و اهمیت برادری در میان مسلمانان، و ما باید سعی کنیم تا آموزه‌های ایشان را در زندگی خود به کار ببندیم.